Oud is niet altijd oud

Het gaat hier niet over mijn oude eiken tafel die waarschijnlijk helemaal niet oud is volgens de kenner, het gaat hier om mensen met meer levenservaring. Het afgelopen weekend liep ik tegen wat onwetendheid aan en ik dacht dat ik daar geen last van had maar nu blijkt toch dat ik er iets over kwijt wil en zie hier…

Ik onderneem wel eens activiteiten met een organisatie en dat deed ik afgelopen zaterdag weer. Met 8 personen gingen we naar het holocaust museum waar een indrukwekkende tentoonstelling gaande is op het moment. Aan het eind van de tentoonstelling hebben we het even gehad over leeftijd, ouderdom en het feit dat er haast niemand meer is die de 2e wereld oorlog bewust heeft meegemaakt. Zo bleef mijn brein steken bij ouderdom.

Tijdens de borrel achteraf (luchtigheid is ook belangrijk na zware kost) bleef de oudere medemens door mijn hoofd spoken. Ik realiseerde me tijdens dit gezellige samenzijn dat ouderen mij vaak vertellen dat ze het contact (spontaan of niet) met anderen erg missen. Vaak weet men niet goed waar ze de andere ouderen moeten vinden. Buurthuizen hebben niet een heel positief imago en de ouderen van nu zijn niet zo oud meer. Er zijn vele 70 plussers die ik zie die nog vitaal zijn en ondernemend. Ineens realiseer ik me; met een tosti in mijn mond heb ik een hele nieuwe doelgroep bedacht voor de organisatie!

Enthousiast mail ik naar de organisator van de activiteiten waar je tot 65 jaar aan mee mag doen. Ik opper dat het wellicht best de moeite kan zijn om de organisatie ook een 65 plus tak te geven? Ik heb de missie van de organisatie goed doorgenomen voordat ik dit opper, ik heb immers HBO+ werk en denkniveau, zoals men daar verwacht.

De reactie wekt verbazing en enige weerstand op… Ik krijg een keurige mail terug dat de organisatie zich richt op een andere doelgroep en op nieuwe belevenissen en ontmoetingen. Het grootste ‘what the f***’ moment sinds maanden treft mij. Zegt de organisatie nou dat ouderen niet met nieuwe mensen willen verbinden? Willen ouderen niet anderen ontmoeten in ‘real life’? Willen ouderen geen anderen ontmoeten die zijn als zijzelf en samen lol hebben, nieuwe ideeën opdoen en ervaringen delen? Willen ouderen geen nieuwe vrienden maken?

De organisatie die ik mailde geeft aan op hun site dat ze net een stamcafé zijn maar dan met boeiende en open minded leeftijdsgenoten uit je eigen buurt met dezelfde interesses. Cultuurminners, creatieve geesten en sportievelingen. Natuurliefhebbers, filosofische figuren en feestbeesten. Je komt ze bij deze organisatie allemaal tegen maar kennelijk bestaan dit soort mensen niet boven de 65?

Ik ben teleurgesteld in mijn medemens die er kennelijk vanuit gaat dat ‘ouder’ een synoniem is voor ‘stoffig’. Ik ga dit even laten bezinken en hoop dat degene die mij mailde over 23 jaar tot inkeer komt.

Deel en volg!